اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت به خود بر کنترل خشم و خودکارآمدی زنان دارای همسر معتاد در شهر مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت به خود بر کنترل خشم و خودکارآمدی زنان دارای همسر معتاد در مشهد بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با پیش‌آزمون - پس‌آزمون بود. جامعه آماری شامل زنان دارای همسر معتاد مراجعه‌کننده به مراکز ترک اعتیاد سازمان بهزیستی که از طریق نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند 30 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفی 15 نفر در هر گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. از پرسشنامه کنترل خشم (Spielberger, 1999) جهت سنجش بیان و کنترل خشم و از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (Schwartz and Jerusalem, 1982) به‌منظور سنجش خودکارآمدی زنان دارای همسر معتاد استفاده شد. گروه آزمایش در 8 جلسه 120 دقیقه‌ای آموزش شفقت شرکت کردند. یافته‌های تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که درمان شفقت به خود بر کاهش برون‌ریزی خشم و درون‌ریزی‌خشم و بر افزایش خودکارآمدی زنان تأثیر معنادار داشت. نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر شفقت، روش مؤثری برای کاهش برون‌ریزی و درون‌ریزی خشم و همچنین افزایش خودکارآمدی زنان دارای همسر معتاد است.